نگرش والدین کودکان در مراحل پایانی زندگی در رابطه با دستور عدم احیا(DNR)
کد: G-1039
نویسندگان: Mozhdeh Tajari ℗, Rostam Jalali ©
زمان بندی: زمان بندی نشده!
دانلود: دانلود پوستر
خلاصه مقاله:
خلاصه مقاله
زمینه و هدف: در کشور ایران خط مشی های مشخصی در رابطه با دستور عدم احیا وجود ندارد و مطالعات موجود در کشور، بصورت محدود و اغلب در رابطه با بیماران بزرگسال می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی نگرش والدین کودکان در مراحل پایانی زندگی در رابطه با دستور عدم احیا انجام شده است. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد که در فاصله زمانی مرداد تا بهمن 1402 به انجام رسیده است. نمونه های پژوهش 161 نفر از والدین کودکان در مراحل پایانی زندگی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. محیط پژوهش بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند. معیار ورود، سن بالای 18 سال والدین بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که در مطالعه دیگری توسط اعضای تیم تحقیق طراحی و ویژگی های روانسنجی آن مطلوب گزارش شده است. این پرسشنامه دارای 5 سوال دموگرافیک و 29سوال مربوط به دستور عدم احیا می باشد و پاسخ به گویه ها با مقیاس لیکرت 5 گزینه ای می باشد. پس از تکمیل روند نمونه گیری، تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و آمار های توصیفی انجام شد. یافته‌ها: بر اساس نتایج به دست آمده، اغلب والدین مخالف دستور عدم احیا بودند. همچنین آنها معتقد بودند کودک آنها باید تا جای ممکن زنده بماند. علی رغم آنکه ترس از زندگی نباتی روی تصمیم گیری والدین برای دستور عدم احیا اثرگذار بود اما آنها اعتقاد داشتند در همه حال تصمیم گیری در این رابطه باید با کسب اجازه از والدین باشد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، والدین کودکان در مراحل پایانی زندگی مخالف دستور عدم احیا بوده و تصمیم گیری فردی پزشکان را قابل قبول نمی دانند. با توجه به عدم وجود خط مشی های مشخص در رابطه با دستور عدم احیا در ایران، انجام مطالعات به منظور بررسی نگرش افراد مرتبط با این موضوع به منظور ارائه دستورالعمل ها و خط مشی های استاندارد ضروری به نظر می رسد. کلید واژه‌ها: نگرش، والدین، مراحل پایانی زندگی، دستور عدم احیا، DNR
دیدگاه ها (0)
ارسال یک دیدگاه
ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.